Όλοι με μια φωνή αναφέρονται στην ανάγκη ανέγερσης στο Βασιλικό Τερματικού Υγροποίησης του Φυσικού Αερίου που βρίσκεται στην Κυπριακή ΑΟΖ (και κατ’ ευχήν και στην ΑΟΖ του Ισραήλ), ώστε η Κύπρος να καταστεί «Ενεργειακός Κόμβος» διαμετακόμισης αερίου από τη λεκάνη της Λεβαντίνης προς την Ευρώπη και τις χώρες της Άπω Ανατολής και της Ασίας. Όλοι, μάλιστα, αναφέρονται και με ένα είδος «αφελούς υπερηφάνειας» και στο τεράστιο κόστος της απαιτούμενης επένδυσης για την ανέγερση του τερματικού (10δις για μια γραμμή παραγωγής, 15δις για δύο γραμμές και ούτω καθεξής), λες και θα κτίσουμε σύγχρονο Παρθενώνα και τα ποσά αυτά θα τα βρέξει για μας ο ουρανός.
Λοιπόν, ούτε μοναδικό στο είδος του θα είναι το Τερματικό στην Κύπρο (υπάρχουν τουλάχιστον άλλα τέσσερα στην ευρύτερη περιοχή, δύο εκ των οποίων στην Αίγυπτο) ούτε και κυπριακής ιδιοκτησίας διαφαίνεται ότι θα είναι, αφού ψάχνουμε διακαώς για επενδυτές.
Δεν διαφωνώ καθόλου με την ανάγκη ανέγερσης του Τερματικού ως ουσιώδους έργου που εμπίπτει στο μακροχρόνιο σκέλος ενός ενεργειακού σχεδιασμού (δεν θα αναφερθώ στη σωρεία των ενεργειών που πρέπει να γίνουν σαν στοιχεία του βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου σχεδιασμού, ώστε να καταστεί δυνατή η καθιέρωση της Κύπρου ως «Ενεργειακού Κόμβου») ούτε αμφιβάλλω ότι καραδοκούντες επενδυτές -αμερικανοϊσραηλινοί κυρίως- θέλουν και μπορούν να ελέγξουν πλήρως το μετοχικό κεφάλαιο του έργου, καταβάλλοντες τα αναγκαία ποσά για την ανέγερσή του, καθιστάμενοι όμως έτσι εκείνοι κυρίαρχοι στη διαχείριση του υποθαλάσσιου πλούτου. Η Κύπρος όμως; Ο ιδιοκτήτης του 70% περίπου των κοιτασμάτων της Κυπριακής ΑΟΖ ποιαν, άραγε, συμμετοχή θα έχει στο έργο και στη συνακόλουθη διαχείριση του πλούτου;
Ο έλεγχος του μετοχικού κεφαλαίου
Ακούσατε, μήπως, κανέναν από τους «περιχαρείς σχεδιαστές» της ενεργειακής μας πολιτικής να κάμνει την παραμικρή αναφορά στην αδήριτη ανάγκη να ελέγξει η Κύπρος το μετοχικό κεφάλαιο του έργου (για προφανείς λόγους που ούτε καν αναφοράς χρήζουν) και μάλιστα με σαφήνεια και αυτοπεποίθηση να δηλώνει τον τρόπο εξασφάλισης των δισεκατομμυρίων ευρώ που απαιτούνται; Εγώ δεν άκουσα. Και για όσο χρόνο δεν θα ακούω πειστική απάντηση στο ερώτημα αυτό, να μου επιτρέψετε να έχω σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσον η Κύπρος θα καταστεί ποτέ «Ενεργειακός Κόμβος» κατά τρόπο που θα εξυπηρετούνται κυρίως τα δικά της συμφέροντα. Από γεωγραφικής πλευράς ναι. Ίσως καταστεί κόμβος. Από οικονομικής όμως; Θα κλείσω το παρόν, καταθέτοντας επιγραμματικά ότι το αναγκαίο μετοχικό κεφάλαιο για οικονομικό έλεγχο του Τερματικού Υγροποίησης μπορεί να εξευρεθεί μόνο με την έναρξη εξαγωγών αερίου, αμέσως μετά την εξόρυξή του από το βυθοτεμάχιο 12, το 2018, όπως προβλέπει η Noble. Ο τρόπος υπάρχει και είναι με τη μέθοδο του συμπιεσμένου αερίου (CNG) σε χώρες της Μεσογείου με μικρό στολίσκο εκμισθωμένων κατάλληλων πλοίων (CNG Marine Solution). Κάποιοι στενοκέφαλοι, όμως, ή και άλλως πως περίεργα σκεπτόμενοι, θεωρούν ότι μόνο αφού υγροποιηθεί μπορεί το αέριό μας να καταλήξει στις αγορές. Δηλαδή μετά την ανέγερση του Τερματικού. Μεγάλο Λάθος! Κάποιοι δε, ακόμη πιο αφελείς, ότι μπορεί να προπωληθεί ενώ βρίσκεται στα έγκατα της γης, καθ’ ην στιγμήν η Noble δηλώνει ότι πιθανόν να χρειαστούν μέχρι και άλλες 2-3 επιβεβαιωτικές γεωτρήσεις μετά την πρώτη.
Ποικιλόμορφες εμμονές
Το τερματικό υγροποίησης προβλέπω ότι δεν θα περατωθεί προ του 2022 και εν τω μεταξύ το κόστος ανέγερσης θα πρέπει να καταβάλλεται κατά μέγιστο μέρος από μια πολύπαθη οικονομικά Κυπριακή Δημοκρατία. Από πού θα εξασφαλιστούν τα αναγκαία κεφάλαια; Εξαγωγή, όμως, και πώληση αερίου από το 2018 μέχρι και το 2022, με τον τρόπο που εισηγούμαι πιο πάνω, θα σημαίνει εισροή εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ώστε τόσο ο απαραίτητος μετοχικός έλεγχος του Τερματικού να επιτευχθεί, όσο και η οικονομία του τόπου να ανακουφισθεί. Αρκεί κάποιοι να απαλλαγούν από τις ποικιλόμορφες εμμονές τους.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
Πρώην Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού, Νομικός
www.sigmalive.com
28/5/13
No comments:
Post a Comment
Only News