Η Μεγάλη Βρετανία, η Κίνα, η Ινδία και μια σειρά από άλλες χώρες εμπνεύστηκαν από την ιδέα της σχιστολιθικής ενέργειας. Οι ειδικοί, ωστόσο, αμφισβητούν την δυνατότητα έμπρακτης επανάληψης της αμερικανικής επιτυχίας.
Γίνεται λόγος για τις χώρες που
αντιμετωπίζουν οροσμένη έλλειψη δικών τους πραδοσιακών ενεργειακών
πόρων. Οι κυβερνήσεις τους προβλέπουν στους εθνικούς προϋπολογισμούς
τους μεγάλες επενδύσεις για την νέα κατεύθυνση εξόρυξης φυσικού αερίου.
Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, ο κόσμος περνά το σημείο αιχμής της
εξόρυξης των παραδοσιακών υδρογονανθράκων.
Τα παλιά κοιτάσματα
εξαντλούνται, τα νέα βρίσκονται σε δυσπρόσιτες περιοχές, η πρόσβαση στα
οποία είναι ξεχωριστό δύσκολο πρόβλημα, ενώ η ζήτηση της ενέργειας
αυξάνεται, ιδιαίτερα σε τέτοιες χώρες όπως είναι η η Κίνα και η Ινδία,
ποτ οι οικονομίες τους αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς.
Υπό
αυτές τις συνθήκες, ορισμένες ελπίδες στηρίζονται σε εναλλακτικές
πηγές. Εξάλλου, η εμπειρία των ΗΠΑ, στην οποία προσανατολίζονται οι
νεοφερμένοι στον τομέα της σχιστολιθικής ενέργειας δεν είναι δυνατό να
επαναληφθεί έξω από τη Βόρεια Αμερική, - είπε ο εμπειρογνώμονας του
ρωσικού Ινστιτούτου Ενέργειας και Οικονομικών Αλεξέι Γκρόμοφ.
-
Η εμπειρία των ΗΠΑ δεν είναι για όλους. Υπέρ των Αμερικανών ήταν
μερικοί παράγοντες. Πρώτον, εκεί είχε επιτευχθεί ουσιαστική πρόοδος στον
τομέα της τεχνολογίας. Δεύτερον, οι βασικές επενδύσεις στην εξόρυξη του
σχοστολιθικού αερίου (και στη συνέχεια του πετρέελαίου) είχαν
τοποθετηθεί ακόμα πριν την κρίση του 2008. Τέλος, ο τρίτος παράγοντας
είναι οι νομοθετικές ιδιομορφίες: στην ιδιοκτησία των Αμερικανών
ιδιοκτητών της γης βρίσκεται και το υπέδαφος. Για αυτό τον λόγο οι
Αμερικανοί πολίτες ενδιαφέρονται δυνητικά για την αξιοποίηση του
υπεδάφους. Άλλη είναι η κατάσταση στην Ευρώπη. Πρώτον, οι γεωλογικές
συνθήκες εδώ είναι είναι ουσιαστικά διαφορετικές. Είναι λιγότερο
επικερδείς από την οικονομική άποψη. Δεύτερον, όσον αφορά το δικαίωμα
ιδιοκτησίας, το υπέδαφος ανήκει στο κράτος, το οποίο χρειάζεται να
αγοράσει κομμάτια γής από τους ιδιώτες για την αξιοποίηση των
κοιτασμάτων σχιστόλιθου. Τέλος, - η οικολογία. Κατά την εξόρυξη του
σχοστολιθικού αερίου είναι μεγάλη η πιθανότητα μόλυνσης του φυσικου
περιβάλλοντος από το μεθάνιο, μάλιστα, τόσο στην επιφάνεια, όσο και των
υπόγειων υδάτων.
Η σύγχρονη τεχνολογία εξόρυξης του
σχιστολιθικού αερίου προνοείει την γεώτρηση ενός κάθετου πηγαδιού και
μερικών οριζόντιων καναλιών μήκους 2-3 χιλιομέτρων. Μετά τα γεμίζουν με
μείγμα νερού, άμμου και χημικών ουσιών. Σαν αποτέλεσμα του υδροπλήγματος
σπάζουν τα τοιχώματα των πηγών αερίου και όλο το προσιτό αέριο
αντλείται στην επιφάνεια. Για μιά επιχειρηση υδροπλήγματος
χρησιμοποιούνται 80-300 τόνοι χημικών ουσιών. Σύμφωνα με τους
οικολόγους, η εξόρυξη του σχοστολιθικού αερίου προκαλεί σημαντική
μόλυνση των υπογείων υδάτων με τολουόλιο, βενζόλιο, αρσενικό και άλλες
χημικές ουσίες.
Σημαντικό είναι και το γεγονός ότι τα
πηγάδια σχιστόλιθου είναι πολύ μικρότερης διάρκειας χρήσης, απ’ ό,τι τα
πηγάδια του συμβατικού φυσικού αερίου. Κατά την εξόρυξη του
σχιστολιθικού αερίου υπάρχουν μεγάλες απώλειες μεθανίου, γεγονός που
αυξάνει το εφέ θερμοκηπίου. Με δύο λόγια, η εξόρυξη του σχοστολιθικού
αερίου είναι, όπως λέγεται δίκοπο μαχαίρι.
26/3/13
--
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
No comments:
Post a Comment
Only News