Πάγωμα ενεργειακών ιδιωτικοποιήσεων, ΑΟΖ, κοινωνικές ΑΠΕ οι βασικές ενεργειακές στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Το πρόγραμμα

Πάγωμα αποκρατικοποιήσεων, χωροθέτηση των ΑΠΕ και μορφές κοινωνικοποιημένων πράσινων επενδύσεων αλλά και εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων πετρελαίων με κήρυξη ΑΟΖ, είναι οι βασικοί ενεργειακοί άξονες του επικαιροποιημένου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, όπως παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα. 

Μεταξύ άλλων προβλέπεται πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων και σταδιακή επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικών ΔΕΚΟ όπως η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ και τα Ελληνικά Πετρέλαια, ενώ στον τομέα των Υδρογονανθράκων προβλέπεται η υιοθέτηση του νορβηγικού μοντέλου, με τη δημιουργία ειδικού ταμείου όπου θα κατευθύνονται τα έσοδα και το οποίο θα χρηματοδοτεί την κοινωνική ασφάλιση. Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ προτίθεται να προχωρήσει στην κατάρτιση εθνικών σχεδίων για τομείς όπως η ενέργεια, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής κλπ, με τη συμμετοχή της κοινωνίας και της επιστημονικής κοινότητας. 

Πιο αναλυτικά το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει τα εξής σε σχέση με τον τομέα της ενέργειας:

 

Ιδιωτικοποιήσεις

 

Πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων των στρατηγικής σημασίας για την Εθνική οικονομία δημόσιων οργανισμών που πέρασαν στο ειδικό ταμείο. Και επαναφορά σταδιακά ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικών επιχειρήσεων που είτε βρίσκονται σε πορεία ιδιωτικοποίησης είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ. ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς κλπ)

 

Χωροταξία ΑΠΕ

 

Χωροθέτηση μεταξύ άλλων ανακύκλωσης απορριμμάτων , ενεργειακών ανανεώσιμων υποδομών κοκ.  Η χωροθέτηση της ανακύκλωσης των απορριμμάτων και η σχεδιασμένη μετάβαση στις ΑΠΕ, θα είναι ζωτικό πεδίο κοινωνικής οικονομίας και δημοτικής επιχειρηματικότητας

 

ΑΟΖ

 

Ενεργοποίηση όλων των αναγκαίων διαδικασιών για την υπογραφή διμερών συμφωνιών με τις ενδιαφερόμενες γειτονιές χώρες για την κατοχύρωση του αναφαίρετου δικαιώματός μας στην οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

Αξιοποίηση ορυκτού πλούτου και υδρογονανθράκων 

Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και των υδρογονανθράκων με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες μέσω αναπτυξιακών κοινοπραξιών ή άλλων πρόσφορων σχημάτων, μπορούν να αποτελέσουν πηγή εσόδων και βάση για τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι στρατηγικής σημασίας η εκπόνηση  εθνικής στρατηγικής για την αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου με όρους δημόσιου συμφέροντος, η ενίσχυση του ρόλου του δημοσίου στα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ καθώς και η αναβάθμιση του ΙΓΜΕ σε αντιδιαστολή με τη σημερινή απαξίωσή του

 

Δημιουργία Ταμείο Εθνικού πλούτου και κοινωνικής ασφάλισης

 

Όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων ΥΑ εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα καθώς και όλη η εμπορεύσιμη κινητή και ακίνητη περιουσία του κράτους μεταφέρονται σε ειδικό αποκλειστικά δημόσιο ταμείου που δημιουργείται για το σκοπό αυτό. Οι πόρου του ταμείου κατά προτεραιότητα θα καλύπτουν μελλοντικές ανάγκες της κοινωνικής ασφάλισης. 

 

Μακροχρόνιος σχεδιασμός 

 

Στο κράτος και τη διοίκηση πρέπει να οργανωθεί μια «εισβολή» δημοκρατίας, αξιοκρατίας και δημοκρατικού προγραμματισμού στην καθημερινή λειτουργία της. Επίσης πρέπει να αποκτηθούν γνώσεις και εμπειρίες ώστε να μπορούν να καταρτίζονται εναλλακτικά σχέδια και σενάρια εξέλιξης.

Αυτό προϋποθέτει ένα συνολικότερο σχέδιο, μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα, ενώ για κρίσιμα προβλήματα απαιτούνται προγράμματα και «εστίες» γνώσης και μελέτης γι’ αυτά σε μακροχρόνιο ορίζοντα. Τέτοια προβλήματα, μεταξύ άλλων, είναι:

-- Το ζήτημα του περιβάλλοντος και η αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.

-- Οι δημογραφικές τάσεις και οι συνέπειες από τη γήρανση του πληθυσμού

-- Η διαχείριση των υδάτων και του φυσικού πλούτου, η αντισεισμική θωράκιση.

-- Ο ενεργειακός σχεδιασμός κ.ά.

Τα σχέδια αυτά πρέπει να γίνονται υπόθεση της Βουλής, της επιστημονικής κοινότητας και της κοινωνίας και να συνοδεύονται από σαφείς πολιτικές.

ENERGYPRESS